Bu kitapta anlatilan yolculugun tamami yaya olarak yaklasik 2000 kilometreyi buluyor. Bes ayda alinan bu mesafenin elli dört günü fiilen yolda geçmis. Daha önce birçok Avrupali Anadolu'yu bir uçtan bir uca, bir denizden ötekine geçmisti ve bunlarin arasinda kadinlar da bulunuyordu. Ancak bu yolcularin hepsi araba ile ya da at sirtinda seyahat etmis, hatta olanak bulundugunda da tren, bisiklet, hatta otomobilden yararlanmislardi. Bu seyyahlardan hiçbiri köylüler gibi yol veya keçiyollarindan yaya gitmeyi, en kötü hanlarda veya nerede bir siginak bulurlarsa orada gecelemeyi hiç denememislerdi. Britanya Amirallik Dairesi'nde bir istihbarat subayi olan William John Childs bu yolculugu, Bagdat Demiryolunun insa edildigi, yani Almanya ile Osmanli Devleti arasinda yakin iliskilerin kuruldugu bir sirada yapti. Üstelik yolculugun gerçeklestigi 1911-1912 yillarinda Trablusgarp Savasi nedeniyle Osmanli Devleti ile Italya savas halinde bulunuyorlardi. Istanbul'dan Samsun'a gemiyle giden yazar, oradan itibaren yaninda esyalarini tasiyan bir yük beygiri ve bunun sürücüsü bulundugu halde yaya olarak Anadolu içlerine daldi. Childs, Samsun-Havza-Merzifon-Amasya-Zile-Turhal-Tokat-Sivas-Talas-Kayseri-Incesu-Ürgüp-Nevsehir-Pozanti-Ulukisla-Konya-Tarsus-Mersin-Adana-Osmaniye-Maras-Zeytun-Pazarcik-Antep-Kilis- Halep-Kirikhan-Iskenderun güzergâhini izledi ve buradan gemiyle ülkesine dogru yola çikti. Asil amaci ne olursa olsun yazarin renkli anlatimi ve tanikligi bizleri 20. yüzyil basinin Osmanli kent ve kasabalarina götürüyor ve dönemin, Müslüman-Hiristiyan, Türk, Çerkez, Laz, Ermeni ve Rum ahalisiyle bulusturuyor. Bu anlatimlarin ilginç bir yönü de o dönemde Anadolu'da genel olarak Müslüman-Hiristiyan, özel olarak ta Müslüman-Ermeni gerilimlerinin yüksekligine taniklik etmesi. Sanki 1915'teki trajik olaylarin zemberekleri Anadolu'da çoktan kurulmaya baslamis gibidir. Yazarin kendi çektigi 62 fotograf da kitaptaki canli anlatimlarin ete kemige bürünmesini sagliyor. Daha az göster