“Seçkinleri eleştiren herkes popülist değildir. Popülistler seçkin karşıtı olmanın yanı sıra çoğulculuk karşıtıdır. Sadece ve sadece kendilerinin halkı temsil etiğini idia ederler. Bütün diğer siyasal rakipleri meşruiyeten yoksundur ve onların destekçileri halkın bir parçası olarak görülmez. (…) Daha yakından baktığımızda ise, popülistler için önemli olanın sahici bir irade oluşturma sürecinin sonucunda ortaya çıkan ürün veya sağduyu sahibi herkesin faydalanabileceği bir ortak iyi olmadığı görülür. Onlar için önemli olan siyasal sonuçları sonradan ortaya çıkarılacak bir sembolik ‘gerçek halk’ temsilidir. ”Popülizm, son yılarda bütün dünyada politika analizlerinde belki de en sık kulanılan kavram. Genelikle demagoji ve fanatizmin baskınlaşmasıyla, çoğulculuk karşıtlığıyla, ifade özgürlüğü ve yargı bağımsızlığının erozyonuyla, yabancı düşmanlığı ve faşizan etkilerle birlikte tartışılıyor. Ancak, o kadar yaygın ve güçlü olmamakla beraber,bir “sol”-popülizmden de söz ediliyor. Zaten popülizm olgusunun, sağsol ayrımının bulanmasıyla, yerleşik partilerin ve parti sistemlerinin çözülmesiyle ilgili bir yanı da var. Her halükârda popülizm, 21. yüzyılın ilk çeyreğinin politik alt üst oluşlarını anlamlandırmaya çalışırken kaçınılmaz bir kavram. Jan-Werner Müler, bütün dünyada ilgi uyandıran eserinde, popülizmin dünya görüşünü, politik anlayışını, “ruhunu” anlamaya çalışıyor. Le Pen’den Trump’a, Kaczysnki’den Orban’a, Erdoğan’dan, Putin’e,Chavez’e, farklı ülkelerden ve politik yelpazenin farklı köşelerinden deneyimlere bakarak, canlı bir örneklemin içinden konuşuyor. Popülizmi cidiye almaya çağıran bir deneme.