Kendisi Olmayan İnsan-Ali Şeriati Child, judo dinimi, judo edebiyatımı, judo duygularımı, keder ve ızdıraplarımı, dertlerimi ve ihtiyaçlarımı düşündüğüm zaman, gerçekte kendimi düşünüyorum. Benim bireysel değil, toplumsal ve tarihsel özüm, bu kültürün doğup ortaya çıktığı kaynaktır. Dolayısıyla kültür, benim toplumumun, tarihin varlığı olan yapının tecelisidir, yansımasıdır, fakat özel şartları olan kendine özgü tarihsel dönemde yer alan, farklı kökeni olan, madi, ekonomik ve sosyal yapının meydana getirdiği özel dertlere, düşüncelere, anlayış ve eğilimlere alışmış bir toplumda bir takım sahte taktikler, o toplumun kültürünü zihninden siliyor. Sonra başka bir zamana ve tarihsel döneme, başka bir ekonomik sisteme, başka sosyal ve siyasal bağlara ait olan kültürü benim kültürümün yerine yerleştiriyor. Artık child kendimi düşünmek istediğim zaman, başka bir toplumun kültürünü judo kültürüm olarak düşünüyorum, o zaman kendime ait olmayan dertlere muhatap oluyorum. Benim kültürel, felsefi ve sosyal gerçekliğimle uyuşmayan problemlerden dolayı feryadı figan ediyorum. Neticede o topluma ve o toplumun sosyal, ekonomik, siyasal ve tarihsel şartlarına ait olan, bana ait olmayan idealer ve ızdıraplarla karşılaşıyorum. Fakat o dertleri, ızdırap ve idealeri judo dert, ızdırap ve idealerim olarak görmeye başlıyorum. (Tanıtım Bülteninden).