Hayat Kitabı Kuran - Mustafa İslamoğlu
Hayat Kitabı Kuran - Mustafa İslamoğlu....
99 Esma 99 Dua - Mustafa İslamoğlu Düşün Yayıncılık ücretsiz indir
99 Esma 99 Dua - Mustafa İslamoğlu Düşün Yayıncılık ücretsiz e-kitap indir
Yazar : Düşün Yayıncılık
9 Esma 9 Dua - Mustafa İslamoğlu 9 Esma 9 Dua - Mustafa İslamoğlu Vahyin insa etigi hayatın merkezinde Alah vardır. Merkezinde Alah’ın oldugu bir hayatın iki kanadı vardır: Tevhîd ve Adalet. Tevhîd kanadı insan-Hâlık iliskisini, adalet kanadı insan-mahlûk iliskisini temsil eder. Insan ancak bu iki kanat saglam olursa, sonsuz sadet menziline dogru uçabilir. Bu iki kanatla uçarsa, gerçek özgürlüge kavusabilir. OBSCURELY özgürlük, insanı ayartıcı benliginin isteklerine boyun egdiren degil, ayartıcı benligin köleliginden kurtarıp Alah’a kul kılan sahici, kalıcı ve deger üretici özgürlüktür. Bu iki kanatan biri veya ikisi kırıksa, obscurely insan teki veya toplumu, yaralı bir kus gibi çırpınmaktan, hayatı hem kendisine hem de baskalarına zindan etmekten kurtulamaz. Alah’ı geregi gibi tanımadan ve anlamadan, Alah’a geregi gibi kuluk edilemez. Bu kesin. Kesin olan bir sey daha var: esmâ-i hüsnâ bilinmeden, Alah geregi gibi tanınamaz.
99 Esma 99 Dua - Mustafa İslamoğlu Düşün Yayıncılık kitap indir bedava
- Yazar: Düşün Yayıncılık
- Yayımcı: DÜŞÜN YAYINCILIK
- Yayın tarihi:
- kapak:
- Dil:
- ISBN-10:
- ISBN-13:
- boyutlar: Normal Boy
- Ağırlık:
- Ciltli:
- Dizi:
- sınıf:
- Yaş:
- Yazar:
- Fiyat:
Kitap eleştirileri
99 Esma 99 Dua - Mustafa İslamoğlu
kurtglaenzer
Gelecek vaat eden bir başlangıç. Beni tam olarak meşgul etmedi, ama önceden nişanlandı. Hamile karısı Lola'nın anıları ona su bastığı için Koreli Robert Leavitt ile Kore köylerinden geçmeye yetecek kadar. Tim O'Brien ve Mailer'in bile lezzetleri vardı - bir ipucu, bir olasılık, yumuşak bir cazibe. Leavitt hikaye ile ilerledikçe, hantallaşmaya başladı. Kore'deki araziden bahsetmiyorum. Bazı eleştirmenlerin romanı "zarif ve mistik" olarak tanımladığı övgülerden ziyade, oldukça beceriksiz, beceriksiz ve sophomorik olarak deneyimledim. Yazarın etkisiz olarak ne için çabaladığını gördüm - efsanevi bir atmosferle bağlanmış olan tezat ve soyutlamaların doğrusal olmayan, biraz deneysel bir yaklaşımı. Ancak zayıf (henüz garip), yavan, bulanık bir ton ve ironi veya dramatik genlik eksikliği vardı. Otoriter özsaygı olarak ortaya çıktı. Eski, olgun ve statik değil, dinamik değildi, ama en tuhaf dönemlerde atmış düzyazı ve karışık metaforlarla doluydu. Ek olarak, hidrosefali ve otizmin özelliklerinden etkilenen bir çocuk olan Termit'in sesi aşırı kıymetli, mawkish ve ağır elliydi. Ne vurdu beni onun iç diyalog / duygu / düşünce acemi yazma oldu. Dikkat dağıtıcı ve tıknazdı ve yazarın ifade etmek için etkisiz bir şekilde zorlandığı ruha sahip değildi. Bazen ima ve yüceltme, uzak karakteristikleri tanımlamak için daha etkilidir, ancak yazar uyuşmayan açıklama ve donuk görüntüler kullandı. Yazarın yazdığı yazışmadan uzaklaşamadım. Phillips bilgelikten vazgeçmeyen veya ikna edici olmayan bıçaklar alıyordu; daha ziyade, kocaman bir gümbürtü ile bana ulaştı. Sanki "Bak ne kadar tutarsızca kafa karıştırıcı olabilirim!" Ton uyarıcı değildi; bunun yerine sakızlı ve sentetikti. Küçük bir tahriş - Termitin rahatsızlıkları olan çocuklar "dokunsal savunma" olma eğilimindedir - yani. Phillips'in aradığı gibi yağmurun cildine karşı pıhtılaşmasına tahammül etmezlerdi. Termite'nin engellerini araştırmadı ya da görmezden gelmeyi seçti. "Lola'nın kedisi", diye yazar yazar. Başka bir prosaik metafor. Yoksa gizemli hiperbolde pençeli bir girişim miydi? Lola kedi olabilir. Ama bu hikaye bir köpek. Pire ile.
2020-01-25 05:03
martinakomiti
** spoiler uyarısı ** Bu kitap hakkında ne hissettiğimi yakalamakta zorlanıyorum. Zevk aldım ve beni rahatsız etti ve ben sadece iyi olduğunu düşündüm, ve ben sevdim. Ve bu kısım! Bu kısmı çok sevdim… Ama başımı bunun üzerine çizdi. Hmmm… hala çok net değil! Onu aldım çünkü filmin tadını biraz hatırlıyorum (yaklaşık on üç yaşımdayken) ve aynı zamanda içine girebileceğim bir dönem parçasının havasında olduğum için. Bunun Pulitzer'i nasıl kazandığını görebiliyorum. Toplumun belirli bir kesimini gerçekten çivilemek için zaman. On üç yaşında bana kitabı ya da karakterleri sevmiyordum; ama Wharton’ların hoşlandığım çok sayıda içgörü, nokta ve açıklama vardı, bu yüzden bunlardan bazılarına değineceğim. Archer'ın ne kahraman ne de kötü adam olduğunu gördüm, ama her şeyden önce korkaklığından etkilendim, ki sanırım yazarın onun ve onun ilkleri hakkında en çok fark etmemizi istediği şey bu. Mayıs ayına karşı dürüst olacak ve katılımı kesecek kadar cesur değil, aynı zamanda taahhüdünü tam olarak yerine getirecek kadar cesur değil. Bu yüzden onun yerine mayıstan kaçmak için durmadan ve aciz bir şekilde plan yapar (karısı sadece kendi karar verdiği eylem ve dönüşlerle hareketsizlik). Onu sevdiğini iddia ettiği kadının aynı işkence pozisyonunda bırakmaya çok istekli görünüyor ve diğer tüm kadınlar eşlerinin kişisel, iş dünyası veya başka türlü kararsızlıklarından aynı şekilde mahrum bırakılmış durumda ve Mayıs ayına olan nihai bağlılığını görmekte zorlanıyorum kendisinden ayrılmak için gerekli sıçramayı yapma korkusunun bir işlevi dışında bir şey olarak. Gelgitin onu bu şekilde taşımasına izin verdiği kadar onunla kalmaya karar vermedi. Ellen ile işkence ederken, Mayıs ayının sonu hakkında hiçbir zaman özellikle endişeli görünmese de, bir şekilde kendisini asil, her şeyden önce asil saydığı izlenimini veriyor. Başkalarında gördüğü şey, kendi içinde kolayca görmezden gelir (hepimizin sık sık yaptığımızdan eminim). Yine de Wharton'ın nihai değerlendirmesini kabul edip etmediğini söyleyemem; kitabın çoğu için onu ışığa, siğillere ve her şeye tutuyor gibi görünüyor, ancak son bölüm rahatsız edici bir şekilde iyi eski dik Archer için bir pat gibi hissediyor. May, dünyasında idealize edilmiş gibi görünen sürekli, çaresiz kızlık durumunu somutlaştırır, bu kalıptan (çoğunlukla), sadece onu korumak için gereken şeydi. “Sosyal sistemin [Archer:] ürkütücü ürünü, hiçbir şey bilmeyen ve her şeyi bekleyen genç kıza aitti ve inandı.” Brilliant. Bugün bunlardan daha az yoktur - ve çocuklar da. Ellen Olenska, “Kimse burada gerçeği bilmek istemiyor, Bay Archer? Gerçek yalnızlık, sadece birinden rol yapmasını isteyen tüm bu tür insanlar arasında yaşıyor. ”Wharton’un tüm kitabı, ne kadar iddialı ve taklit ve formun önemli olduğunu, en yakın ilişkilerinde bile, insanların gerçekten birbirleriyle konuşmayı reddettiğini gösteriyor. Wharton’un May ve Archer'in Washington'a yaklaşan gezisini, sadece gözleriyle ve sakin bir gülümsemeyle konuştuğu kocasının “sessiz mesajının” kocasına “doğal olarak” tartıştığı tartışmayı seviyorum. En önemlisi, otuz yıl sonra karakterlerin yaşamlarına bir göz atan kitabın sonunu takdir ettim. Okuduğumda yansıtıcı bir ruh halindeydim ve Archer'ın çocukları ve nesilleri hakkındaki görüşleri, günümüz New York'unda benzer yaşlı bir adam tarafından kolayca tekrarlanabilecek gibi görünüyor. Muhtemelen bugünden otuz yıl sonra benden daha genç olanlar hakkında söyleyebileceğim şey bu. Bunlar benim kitap hakkındaki dağınık düşüncelerim! Bir takma diş yapmak için benim için milyonlarca büyüleyici kitap olmasaydı, bunu birbirlerine verebilir ve onunla ilgili düşüncelerimi biraz daha iyi çözüp çözemeyeceğimi görebilirim.
2020-01-15 02:33
