Yunus Emre Divanı Ve Şerhi - M. Efdal Emre Kitap Tanıtım Yazısı : Yûnus Emre, bir tevhid ve aşk eri idi. Kendisinden önceki evliyâların vârisi, sonra gelenlerin ise çıralarını tutuşturdukları, evliyâların merkezi olan, Tanrının nefesi Türkmen Kocası Yûnus’un meşâlesi tüm Anadolu semâlarını kapladı. Anadolu’da tevhid ve aşk çırasını o yaktı. Herkes de çırasını ondan yaktı. Onun nefesleri dilden dile dolaştı. Yûnus’un nefesleri gönüleri ana vatanları olan Tanrı’ya yol gösterici ve O’na bağlayıcı oldu. Onun nefesleri bir yerde okunsun da dinleyenlerin gönüleri Tanrı ile dolu olmasın! Bu duyulmuş şey değildi. O geleneksel olarak bir tarikatın takipçisi değildi, özgürdü. Tanrı kadar özgür. Zîrâ onun müderisi vasıtasız Tanrı idi. Bunu bir nefesinde şöyle dile getirdi: ‘Çalab müderis bize’. Yüce Tanrı, Yûnus’umuzun lisanından, Türk miletine kendi lisânıyla hiçbir eksikliğe meydan vermeden, kendi sırlarını ve insan olmanın gereğini, âleme âşikar eylemiştir. O zaman mânâ, Yûnus’tan Türk dilini söyleyen, tüm dilerin sahibi Hak’ın tâ kendisidir. Yûnus’u okuyanın başka okuyacağı ne vardır ki, o okunsun! İlmulahın özü, özeti Hak nefesi olan Yûnus’umuzun divânında mevcutur. Hak, Hak erenlerinin ve tüm mevcudatın zâhir ve bâtını ile gönlünde gizlidir. Hakikata ise Hak, apaşikârdır. “Zâhir O’dur, bâtın O’dur. ” Hadid: 3. Kendi bağrından çıkan Yûnus’u bu milet bağrına basmış ve Bizim Yûnus’umuz demiştir. Bu milet [Türk Mileti] var oldukça Yûnus ve Yûnus’lar yaşamaya devam edecektir. Hak erenleri, Mevla dostlarına son yoktur. Veli Alâh’ın isimlerindendir. İsim, müsemânın aynıdır. Müsemâya ise son nasıl olur!.