Dostoyevski’nin isimsiz bir kahramaninin kirkli yaslarinda -aslinda içinde bulunan bir- yeralti dünyasindan çikarak geride kalan gençlik çaginin büyük çalkantilarini anlattigi bu roman, okuyucusunu kaçinilmaz olarak kusatip içine hapseden kahramaninin gözünden yasamin zorluklarini, bu zorluklar karsisinda içine düsülen bunalim ve kizginliklari anlatarak ilk gençligin çatismalarini sarsici bir yalinlikla anlatir. Bir monolog olarak bizzat okuyucunun dilinden seslendirilen yasama sevinci ve insan sevgisine reddiye niteligindeki ilk bölümün ardindan kahramanin gömüldügü yeralti dünyasinin bizzat müsebbibi olan kisilerle hesaplasmasinin anlatildigi ikinci bölüme hinç içinde geçilir. Gençlik yillarinda içine çekildigi yeraltinin sebebi olan yakin çevresiyle yüzlesmek üzere attigi bu hesaplasma adimi yeni kirginliklara maruz kalmasina ve nihayet hayal kirikliklariyla dolu bir aska sürüklenmesine de sebep olacaktir. Daha az göster