Gençliğe adım atmak üzere olan bir çocuk, babasıyla birlikte dağlara çıkmıştı. Yürürken ayağı kaydı, az daha uçurumdan yuvarlanıyordu. Can havliyle bağırdı: "Eyvah!. " Karşı dağlardan aynıkarşılık geldi: "Eyvah!. " Çocuk ilk defa böyle bir durumla karşılaşıyordu. "Sen de kimsin?" diye sordu. Karşı taraftan gelen aynı soruydu: "Sen de kimsin?" "Korkağın birisin!. " diye bağırdı bu sefer, çocuk. "Korkağın birisin" cevabını almakta gecikmedi. Merakla babasına dönüp sordu: "Bu nedir baba?! "Hayatın sesidir oğlum" dedi babası, "dinle ve öğren. " Avuçlarını boru gibi yaparak karşı dağlara doğru bağırdı: "Seni seviyorum!. " Karşılık gecikmeden geldi: "Seni seviyorum! Baba oğluna döndü: "Oğlum" dedi, "herkes buna yankı diyor, ama aslında bu hayatın ve umudun sesidir. Hayatan ne umar, ona nasıl seslenirsen, sana o sesi yansıtır. " Çocuk, hayata hangi sesi verirse o sesi duyacağını o gün öğrendi.