Muhammed b. Ali b. Ebî Tâlib meydanda Ubeydullah b. Ömer b. el-Hattâb'in karsisina çikti. Bunun üzerine Ali oglu Muhammed'i çagirdi ve onu engelleyerek Ubeydullah'a, Seninle ben vurusacagim, dedi. Ubeydullah: Seninle düello yapmaya ihtiyaç yok, dedi ve geri çekildi. Muhammed: Ey babam! Bu fâsiga, alçak ve Allah düsmanina karsi bizzat sen nasil çikarsin? Vallahi babasi (Ömer) bile seninle mübarezeye çikmak istese ona karsi bile çikmani münasip görmezdim, deyince Ali: Oglum, onun [babasi (Ömer) hakkinda kötü söz söyleme] ancak hayir söyle, Allah ona rahmet etsin, diye karsilik verdi. ... Adam, Ben ailemi birakip çiktigimda hak üzere oldugumuza ve hasimlarimizin dalalette olduklarina inaniyordum. Ben bu kanaat üzere olmaya devam ettim. Ancak, bu sabah oldugunda bizim müezzinimiz namaz için çagrida bulundu, sehadet kelimesiyle Allah'tan baska ilah olmadigini ve Muhammed'in Allah'in kulu ve elçisi oldugunu bildirdi. Onlarin müezzini de aynisini söyledi. Sonra namaz kilindi. Biz de onlar da ayni namazi kildik, ayni davette bulunduk ve ayni kitabi okuduk. Ayni Peygamber'e de inaniyoruz, dedi. ... Siffîn'de (iki taraftan) insanlarin kellelerinin atildigi ve kelleler tepesi olarak adlandirilan bir tepe vardi. ... Bir genç, Ben sizinle savasacagim. Zira bana anlatildigina göre sizin lideriniz (Ali) namaz kilmaz, sizler de namaz kilmazmissiniz ve lideriniz halifemizi (Osman) öldürdü. Siz de ona yardim ettiniz, dedi. Daha az göster