Walter Benjamin bu uzun ve derinlikli makalesinde, fasizm ve kapitalizm gölgesinde sanat/kültürün büründügü yeni çehreleri; bu çehrelerin geleneksel sanat algisi ve taniminda yarattigi degisimleri elestirel bir gözle irdeliyor. Bu baglamda fotograf ve özellikle sinemayi ele alan ve metnin belkemigini sanatin yenidenüretilebilirligiyle olusturan Benjamin, sanatin zorba ideolojinin hizmetinde araçsallastirilmasi ve bir uyusturucu olarak kitlelere sunulmasi sorununu etkileyici bir dille önümüze sürüyor."Fasizm yeni proleterlesen kitleleri organize etmeye çalisirken, ayni kitlelerin lagvetmeye ugrastiklari mülkiyet iliskilerine hiç dokunmaz. Kurtulus yolunun kitlelere kendilerini ifade etme sansi vermekten geçtigini düsünürken, onlara katiyen haklarini vermez. Kitlelerin degismis mülkiyet iliskilerine yönelik haklari vardir; fasizm ise bu iliskilerin degismeden kalmalari için onlara ifade sansi tanir (...) Bu, fasizmin uyguladigi sekliyle, siyasetin estetize edilmesidir. Komünizmin buna yaniti ise sanati siyasilestirmektir." (Tanitim Bülteninden) Daha az göster