Şirler Sapho şirinin eşsizliğinin, belki de kolu bacağı kırık Antikçağ yontularının güzeliğini andıran gizemli eksiltilerinden kaynaklandığını söylüyor Samih Rifat önsözünde. Yaşamı üstüne de söylenceler dışında çok fazla kesin bilgiye sahip olmadığımız Sapho’nun yapıtından geriye birkaç eksiksiz şir dışında kırık dökük parçalar kalmış sadece. Ne var ki o tek tük, bağıntısız gibi duran imgeler, sözcükler öyle yeğin ki, pekâlâ çağdaş bir ozanın müthiş bir özveriyle bu eksiltileri yılar yılı oymaya çalıştığına inanabilir okur. Öyle ya, o eskilerdendir aslında, iyice eskilerden, şirin uzak ve ölümsüz kaynaklarından… Poe’yu Fransızcaya kazandıran Baudelaire’in İngilizcesinin o kadar da eksiksiz olmadığı söylenir kimi zaman; örneğin aynı işe soyunan Malarmé’den daha gedikli bir İngilizceye sahip olduğu… Ama, denir, Fransızcayı o kadar iyi biliyordu ki, Baudelaire’in Poe’su çeviri başyapıtlarından biridir. İngilizceyle Fransızcayı bilen okur Poe’yu elbet özgün dilinden okumalı ama belki bir de Baudelaire’den, Malarmé’den dinlemeli şirleri… Türkçede ilk çevirisi değil bu Sapho’nun. Söylencelerle işlenmiş bir yaşamdan geriye kalan bir lirizm anıtı, yontusu Sapho şiri. Hanidir bu şir ve yaşam üstüne araştırmalar sürüyor, yabancı dilerde farklı farklı Sapho çevirileri, Sapho üstüne kitaplar yayımlanıyor. Bu bilmece son bulgular, son düşünceler ışığında nasıl görünecek gözümüze: Buyurun, ölü dilin Lesbos’lu ozanını bir de Samih Rifat’tan dinleyelim…