Şir, Aşk ve Devrim. ) ‘İyi şir’ demek, okurca/görence iyi diye yorumlanan değil, öz, içerik, biçim ve dış yapısıyla bir bütün halinde güzeliği vurgulanan yapıt demektir. Bu özgün tespit yapılırken görmenin yanı sıra düşünmenin de önemi belirtilmelidir. Toplumsal olanın değerli bir parçası da bireyci değil, bireysel olandır. Bireysel olmak, bir şirle baş başa kalındığında şirin biçimseliğine, bütünlüğüne, düşüncesine, dengesine ve hata şair özne ile ilişkisine bireysel ve toplumsal öznelik ve nesnelikle sokulmayı becerebilmektir. Güzelik kadar çirkinlik de ancak böyle fark edilebilir. ‘Güzel’i yaratma kaygısının / coşkusunun şairin bilincinden ve dünya görüşünden bağımsız olması mümkün değildir. O halde şire ilişkin her şey, şair bireyin dünya görüşü, bilinci, birikimi, algılaması ve vicdani sancılarıyla doğrudan ilintilidir. Medya, dergi, grup veya internet yapılanmaları çerçevesinde oluşturulan ‘ortak (!)’ değerlerle yaratılmış hiçbir şey bireysel özgünlüğe saygılı değildir. Tek tipleşmeye hizmet eder, şairlerin ‘erk muhalifliğini’ tersine çevirerek, kendilerinin bir egemenlik alanı yaratmalarına ve erk kavgası yüzünden ‘gerçeklik ve şir’den kopmalarına neden olur. Kendisini ‘kendinde belirlemesi’ gereken şairin, rengini ve birikmiş halini şirinde gösterebilmesi için tek olmayı seçmesi veya tek kalmasına neden olacak denli özgün davranması gerekmektedir. Aksi takdirde yeni ve farklı bir şairden, onun özgün bir yaratısından söz edilemeyecektir.