Eski zamanlarin birinde bir padisahla alti yedi yaslarinda bir kizi vardi. Bu kizin çok sayida cariyesi ve hizmetçileri vardi. Koç Ali adinda kendisinden biraz büyük bir de usagi vardi. Yemek esnasinda kizin peçetesi yere düsse, Koç Ali hemen alip ona verirdi. Top oynarken top eger uzaklara gitse, Koç Ali gidip getirirdi. Bazen kizin cani çelik çomak oynamak isterdi. Onun çelik çomagi ise altin ve gümüstendi. Kiz uyudugunda cariyelere, hizmetçiler, usaklar gelip bir sey sormasin ve kizi rahatsiz etmesin diye Koç Ali kapida yatip uyurdu, bekçilik ederdi. Padisah kizinin bir emri olsa, Koç Ali seve seve kosardi. Isleri öyle düzenli yapardi ki kiz elini bile kaldirmazdi. Ama Koç Ali padisah kizina âsik olmustu. Tertemiz bir sevgiyle seviyordu onu. Koç Ali’ye göre her sey normaldi ve bu iste bir kusur yoktu. Sevmenin de ayibi kusurumu olurmus hiç? Padisah kiziyla bahçede beraberken, kiz kelebek yakalarken, çelik çomak oynarken Koç Ali kendini ne kadarda çok mutlu hissederdi. Daha fazla göster