Kafkasya'dan baslayarak Misir'a kadar uzanan bir esaret hikayesini anlatan Sergüzest, Tanzimat dönemi düsünce sistemini ve kölelik kurumunu elestiren bir üsluba sahiptir. Romanin yazari Samipasazâde Sezai, Dilber'in hüzün dolu sergüzestini, sevgilisi Celâl Beyin Dilber'e kavusmak yaptiklarini, her aglayan insani sevgilisi sanmasini ve Dilber'in Misir'da kapatildigi yerden kendisini içten içe seven harem agasi Cevher tarafindan kurtarilmasini oldukça akici ve etkileyici bir üslupla anlatir. Hayati boyunca satilan, ezilen, oradan oraya bir esya misali götürülen Dilber'in hikayesiyle, aslinda insanin hayvan gibi alinip satilamayacagi, esir dahi olsa her insanin duygulari hayalleri ve en önemlisi de bir kalbi oldugu, Osmanlinin batililasmis burjuva sinifinin elestirili esaret kurumuna bakis açisi ve yasli kusakla genç kusagin çatismasi anlatilmaktadir. Daha az göster