Hayati hakkinda ayrintili bilgilere sahip olamadigimiz Iranli sair Firdevsî iyi bir dil egitimi almis, edebi anlamda yetkinlige ulastigi Farsçanin yani sira Pehlevice ve Arapçayi ögrenerek zengin bir ifade gücüne kavusmustur. Sairin bu dil merakina tarihsel konulara duydugu ilgi de eklenince, Iran edebiyatinin en önemli eserlerinden biri olan Sahnâme zengin içerigiyle ve çarpici üslubuyla edebiyat tarihinin ölümsüz eserleri arasindaki yerini almistir. Firdevsî Sahnâme’sini hazirlarken eski Iran kahramanlik hikâyelerinden yararlanmistir. Eserinde siklikla mûbed ve dihkân saniyla andigi bilgili kimselerin anlatimlarindan faydalanmis ve kaynak olarak basta Âvesta olmak üzere Tevrat ve Kur’ân gibi dini metinleri kullanmistir. Ancak eserine Allah’i övmekle baslamis, ardindan evrenin, ayn, günesin, gezegenlerin, yerkürenin ve insanin yaratilisindan söz etmis, bundan sonra da Iran’da hüküm sürmüs krallarin, soylu kimselerin ve kahramanlarin tarihi-efsanevi hikâyelerini anlatmistir. Iranlilarin Araplara yenilmelerinden dört yüz yil sonra kaleme alinan bu 60.000 beyitlik eser Gazneliler sülalesinin en güçlü hükümdari olan Sultan Mahmud’a 1014 yilindan sonraki bir tarihte sunulmustur. Islamiyet öncesi Iran’in tarihi-efsanevi hükümdarlarinin ve onlara her kosulda bagli kahramanlarin ülkelerini, milli gelenek ve göreneklerini korumak adina verdikleri mücadelenin destani olan bu önemli eser, daha sonraki dönemlerde Osmanli kültürünün de bir parçasi olmustur. Gerek Osmanli sarayinda, gerekse halk arasinda büyük ragbet gören ve sahnâmehan adi verilen kisiler tarafindan sürekli okunarak halkin zihninde Osmanli sultanlari ile Iranli kahramanlarin özdeslestirilmesine yol açan Sahnâme, sonuçta Osmanli hanedaninin gücünü tasvir eden önemli eserlere örnek olmustur. Dünya edebiyatinin en güçlü ürünlerinden biri kabul edilen ve pek çok dile çevrilen bu eser insanliga sunulmus edebi bir armagandir. Daha fazla göster