Sükut - Bilal Civelek Sükut - Bilal Civelek Sükunet! İla ki sükunet! Kulakları sağır eden bütün çığlıkların ardından ya da sağır edici sesizliklerden sonra ila ki sükunet. Yarıp geçtiği, erdiği, ya da eremediği bütün boşluklardan geçerken sesler ya da sesizlikler, sonsuz huzurun tam ortasında Elhamdülilah sükunet. Evhamların, vesveselerin, acıların ya da çıkmazların en sonunda sükunet. "Sükunet ya Yunus!" dedi, Hünkâr. "Valahi, Bilahi Sükunet" ses, kulaklarına fısıldayan huzurlu bir sedaydı. Ve sonra. Ölülerden maksat mezardakiler değil, Hak'tan habersiz yaşayanlardır, diye ilave eti ve yine tekrarladı, Sükunetle yol al ki, yolun pak olsun, yoksa dikenlerden canın acır. Nerden başlamak lazım sükunete? Diye sordu Yunus. Yine o yankılanan huzurlu ses: İki Yunus'tan birini yok et! Kendini kendinde yok et, Hak'ı ihya et! Yunus'u yeniden doğur! Keremli zamanda, keremli kavme katıl! Yunus'un gözlerinden üç mısra yanaklarına aktı: Benden beni al Rabena, senden yana sal Rabena, Bahşet bana hal Rabena, rahm et şu biçare kulunu, Koyma işimi yarına, rahm eyle şu avare kulunu,.