Pelin-Murat Arda Pelin Murat Arda Can Sancak, 18 yaşına yeni basmış, dindar ve alnı secdeye değen ilk heavy-metalci olmakla övünen, iyi niyetli, biraz saf ve hafif delişmen bir çocuktur. Nurdan ise İmam Hatip ortaokulu birincisi olmasına rağmen İmam Hatip Lisesi'ne değil "normal" bir okula kaydolmak isteyen, Madona hayranı, zeki bir mütedeyin hanım kızımızdır. Her ikisi de bir hayli dindar olmalarına rağmen "rock'n'rol hayat tarzı"nın gizemli çekiciliğine kapılmışlardır. Kendi "laik devrimlerini" hard-rock müziği hamiliğinde gerçekleştirme yolu ister istemez kafalarını karıştırmaktadır. Bu iki "otantik dindar"ın hayatları, "gerçek bir kolejli hatun" olan yarı Punk yarı Gothic rocker kız Pelin ile tanışınca hızlı bir değişime uğrayacaktır. Bu değişim, devlete dahi sirayet edecek, polis teşkilatı ve MİT, kahramanlarımız için seferberlik ilan edeceklerdir. Pelin, 193’te Taksim Meydanı’nda başlayıp 195’te yine Taksim Meydanı’nda sona eren bir roman noir. Türkiye’nin ve dünyanın büyük değişimlere gebe olduğu o tuhaf doksanlı yıların en yakıcı zamanlarında geçen bu kara-kitap, “Saykodelik Gerçekçi” bir üslup ile yazıldı.  Dinselik, cinselik ve tinseliğin iç içe geçtiği; rockçıların, “emekli vaizlerin”, hapçıların, imam hatipli dindarların, sokak çocuklarının, lezbiyenlerin, delilerin, felaket telalarının, ecinilerin, devrimcilerin, hastane kaçkınlarının, sapkınların, hayat arsızlarının, hayvanetiyemişlerin, löpoğlanlarının, gulibiklerin, yatacakyeriolmayanların, mantaratoların, iblislerin, şereflerin, cemat liderlerinin, gazetecilerin, polislerin, düzen bekçilerinin ve tüm uyumsuzların yolarının kesiştiği garip bir evreni anlatıyor Pelin. “Pelin bir ‘Tersinden Maria Magdaleine’ öyküsü…” -Rahmi Öğdül, Birgün Gazetesi “Doksanların kültürel foseptik çukurunu deşmiş ve tarihsel olarak önemi yadsınamayacak bir roman…” -Ali Şimşek, Yurt Gazetesi “Pelin’in okudum, yorumum şu: Murat Arda gerçek bir kaçık.” -Altay Öktem, Karakalem “Pelin çok çok iyi bir kitap… Bazı yerlerinde çok güldüm, bazı yerlerinde ise ağladım. Böyle dramatik bir konuyu mizahi bir çerçevede aktarabilmek de her yiğidin harcı değil, yazarı tebrik ediyorum. Yerini bulursa ‘Ağır Roman’ gibi, satar bu kitap. ‘Satar’ lafından da hiç hoşlanmıyorum ama; ‘okurunu bulur’ diyelim.” -Zeynep Atayman, Cumhuriyet Kitapları Tuhaf yılardı 90’lar. En azından tuhaf şeyler oluyordu. Grunge diye bir müzik dünyayı kasıp kavururken, 60-70’lerin efsane rock grupları ‘klasik’ eserlerini yeniden yayımlıyor veya yeni müzikler yapıyorlardı. Her büyük şehrin kendi küçük yeraltı toplulukları vardı. Kimilerinin daha sonra çoğuna ‘satanist’ dedikleri insanlardı. Ama onlarla aynı okulda okuyan, aynı mahalede yaşayan genç cemat müritleri de vardı. Aynı fotoğraf karesinde görebilirdiniz uyuşturucuyu, cinayeti, ibadeti, şideti, cinseliği, sadakati. ‘Pelin’ tam da o fotoğraf karesini anlatıyor işte. Kara roman veya Türk gençliğini anlatan roman gibi tanımlamalardan önce aslında güzel bir ‘dönem’ romanı Pelin. 90’lara dair başarılı bir anlatı.Çağlayan ÇevikBir Paragraf