Neoliberalizmi Aşmak – Laztin Amerika’da Kitle Merkezli Kalkınma Yeni bir çağın eşiğinde olduğumuz söyleniyor. Toplumsal ve ekonomik örgütlerin egemen yapılarında çığır açan bir değişim; birbirleriyle ilişkili uygulamaların ve süreçlerin küreseleşmesi; dünyayı sorgularken ve çözümlerken kulanılan yeni biçimler, bu çağın en ayırt edici özelikleri olarak sıralanıyor. 50'li yıların sonunda, bazı sosyologlar (C.W. Mils ve Daniel Bel gibi) modern çağın sona erdiğini, yeniçağın postmodern, postendüstriyel, postkapitalist olacağını yazdı. Anladıkları ve anlamlandırdıkları hali ile modern çağın temelinde, aydınlanma arayışı, ekonomik faliyetleri yöneten kuraların bilimsel analizi, insanların varolan potansiyelerini ortaya çıkarabilecekleri, mükemel olmasa da daha iyi bir toplum yapısı vardı. Böyle bir kalkınma; ya bir sürecin sonucu olarak görülüyordu, bu durumda anlaşılabilen ve değiştirilebilen ama denetim altına alınamayan güçlere bağlanıyordu; ya da bir projenin sonucu olarak kabul ediliyordu, bu durumda da gerçekleşmesi özgürlük, akıl, eşitlik gibi evrensel idealere dayanan uygun eylemler ve akılcı ilkelerle mümkündü. Ekonomik gelişme, toplumsal adalet ve demokrasi, modern toplum ve bu toplumun ortaya çıkışında yer alan özgürleştirici sürecin üç önemli boyutunu oluşturuyordu. Tasarlandığı gibi modernleşme, bunların önündeki engeleri aşmak için devam eden bir süreci ya da mücadeleyi gerektiriyordu.