Batı-Avrupalı bir perspektiften yazılmış olmakla birlikte bu kitabın, başka bağlamlarla da ilgisi vardır. Mimarların toplumun talepleriyle nasıl eleştirel bir ilişki kurabilecegini sorarak, mimarlığın sosyal ihtiyaçlara ve gelişmelere nasıl yanıt verdiğini tartışır. Mimarların, müşterilerin ve kullanıcıların ihtiyaçlarını karşılamakla ilgili etik sorumluluk üstlenmekle kalmayıp, mimari formun kendisinin önemli toplumsal ve kültürel konulara eleştirel bir düşünüm eklemleyebileceğini öne sürer. Hilde HeynenHeynen, bu kitapta önemli bir saptama yapıp modern mimarlığın, genelde modernizmin moderniteyi ıskaladığını gösteriyor. Anadamarı tanımlayan modernist kuramcıların modernlik kuramcılarının söylediklerine ne denli aykırı konum ve kavrayışlar ürettiğini ortaya koyuyor. Mutlak doğru bilme imkanının yıkımından konuşanların karşısında, mimarlığın uzun süre boyunca eskisinden de sağlam yeni doğruluk rejimi arayışlarıyla karakterize olduğunu anlamamızı sağlıyor. Heynenin metnini Türkiyede okumaksa daha da çarpıcı. Bugün bile modernlikle modern mimarlık morfo-lojisinin örtüştüğüne samimiyetle inanılan, böyle tarihler yazılan, böyle tasarımsal tavır eleştirileri yapılan bir ortamda, umarım, bu kitabın yıkıcı etkileri olur Daha az göster