Mezeleri Güzel “Anlatacağım hikâye, şehirli ve çalışan grubun yaşadıkları. Ben de onlardan birisiyim ya, o yüzden içeriden bolca itiraf taşıyor. Zira ne yazıyorsam çokça kendimden, yakın çevremden gördüklerim. Hikâye gerçek. Uydurmadım, en fazla biraz abartmışımdır. Ne yaptığımızı, dünyayı nasıl gördüğümüzü ve neden böyle davrandığımızı anlatmaya çalıştım. Bu kitap, kötü çocuklar olmadığımızı ispat etme ve bize verilen gazları kolayca yutuğumuzun hesabını verme çabası aslında. Kendime ve sınıf arkadaşlarıma bolca iğne batırdım. Hata çuvaldız ve şiş bile kulandım kimi zaman. Ama itirafçı olan beni dahi şişleyemeyecek kadar iyi insanlarız, biz beyaz yakalılar. Her sabah sat 6.45’te çalan alarm sesinin, sabah tıraşının, makyajının, kravat ve topuklu ayakabı içinde büzüşen bedenlerin, bilgisayar başında uyuşan beyinlerin öyküsü bu kitap.