Mavi Kasaba Mavi Kasaba - Gökhan Örtmen  “’Gitmeden önce sana bir sır vermek istiyorum. Ben her zaman sana hayrandım. Sen benim sahip olmak istediğim birçok şeyi temsil ediyordun. Kıskanıyordum seni evet, çünkü ben farklıydım. Senin gibi olmak istiyor, fakat olamıyordum. İnan benim bir suçum yoktu, elimden bir şey gelmiyordu. Beni olduğum gibi sevmeni isterdim, bağrına basmanı. Yapmadın be kardeşim. Ben istediğin gibi olmayı beceremedim, sen de kabulenmeyi. Sonuçta biz beceremedik!’ Yakup boğulurcasına ağlıyordu, gözlerinden sicim gibi akan yaşlarla ‘beceremedik’ diye tekrarlayıp dururken kirpiklerindeki rimeler yanaklarında kapkara çizgiler çizip çenesine doğru akıyordu. Yusuf’un kulağına iyice eğilip fısıldar gibi bir ses tonuyla ‘Turuncu gecenin mavi yıldızları, taç olsun ay ışığı rüyası hayalerine kardeşim,’ derken, bir yandan da parmaklarıyla Yusuf’un hareketsizce duran avcunu hayali yıldızlarla donatıyordu.”