Kendimden Geçiyordum Uğradım-Mine Sota Tın tın tın! Dikat! Dikat! Konya yerine Kenya uçagına binip Hanya’yı Konya’yı görenlerin. “Su binanın girisi nereden?” diye sordugu kisinin “Yandan” demesi üzerine dayanamayıp “Aman yandan altmıs, yetmis” diye göbek atanların.  “Sonunda uzaydan dünyaya semsiyeyle atlayacagım o olacak ha” diyenlerin.  Dügünde halay çekerken, te Bulgaristan sınırına geldiginin farkında olmadan hâlâ “Tey tey!” diye bagıranların. Dünyadaki yerçekimiyle beraber ‘dertçekimi’ne de maruz kalıp “Benigm bu derdim nisyigan!” diye türkü çıgıranların.  Duvarın dibine çömelmis, bir yandan oyundan çıkarıldıgı için aglayıp bir yandan da elindeki dondurmayı yalayan çocukların.  Sevdigi kızı istemeye giderken, dayanamayıp aldıgı çikolataların hepsini yiyenlerin… Gelip geçen arabaların rüzgarından bir o yana bir bu yana savrulan, bir türlü yere konamayan yorgun naylon posetlerin.  Birlestirip eski hâline getirebilmek için kırılan kalbinin parçalarını bir ömür arayanların… İyilik yaptıkları için, “Vay enayiler!” denen insanlara, “Vay en iyiler!” dedirten kitap çıkmıstır.