“Oraya gitmeyin agabey... O köye gidip hiç dönmeyen çobanlar var...” Karadeniz'in karanlik ormanlarinda, iki yüksek dag arasinda, yüzyillar öncesinden kalma, pek bilinmeyen eski bir Rum köyü... Yaslilarin “Karanlik Köy” dedikleri, içinde ugursuz bir enerji barindirdigina inanilan ve kimselerin gitmedigi, gitmekten korktuklari, kendi tarihine hapsolmus gölgeler içinde bir hayalet... Geçmiste, soguk bir kis gecesinde, köydeki insanlarin nedeni anlasilmayan bir cinnet ve çildirmislikla birbirini öldürdügü ürkütücü bir alan... ve burayi kesfetmeye niyetli, varligini duyar duymaz belgesel çekmeye karar vermis iki maceraperest. Sizce korktugumuz gerçeklerden kaçtigimizda, onlar daha korkunç batillara mi dönüsür? En önemlisi; korktugumuz seylere inanmaya basladigimizda, onlari gerçek yapar miyiz? Yüzlesemediklerimiz, sakladiklarimiz, batillarimiz ve toplum olarak geçmiste sikisip kaldigimiz seyler üzerine heyecanli bir psikolojik gerilim... “Herkesin içinde, gitmek istemedigi karanlik bir köy vardir...” Daha az göster