Portekiz edebiyatının son yılardaki en üretken ve ayrıksı ismi Tavares, ödülü “Kralık” dörtlemesine merkezleri aynı iki anlatı olan Joseph Walser’in Makinesi ve Bir Adam: Klaus Klump ile devam ediyor. Bir yanda tuhaf bir adam: Dünyanın en sıradışı koleksiyonuna sahip, çalıştığı fabrikadaki gizemli makinesine büyük bir tutkuyla bağlı, çalışma rutininin en küçük dişlisi. Diğer yanda işgal altındaki bir kente, sürdürülemez hale gelen eski alışkanlıklar ve kopan ilişkiler. Gonçalo M. Tavares, siyasi entrikalar, yıkılan evlilikler ve sıradanlaşan şidetin gölgesindeki bireylerin günlük yaşam döngüsündeki kırılmayı edebiyata kusursuzca aktarmayı başarıyor. “Tavares büyük bir ustalıkla çok özel bir dil kulanıyor, ve bu özel dili öyle bir uyguluyor ki onun artık bir kriter olduğunu söylemek abartı sayılmaz; artık kurmaca yazında Gonçalo öncesi ve sonrasından söz ediliyor. Sanırım ona sunabileceğim en büyük övgü bu. Bence otuz yıl sonra, hata belki daha da önce Nobel Ödülü’nü alacaktır, bu bir kehanet ama sanırım doğru çıkacak. Ancak ödülü aldığında onu kucaklamak için buralarda olamayacağıma üzülüyorum.” José Saramago, Defterler “Sıradışı bir yetenekle donatılmış, şirsel ve cüretkâr düzyazısı, felsefi matrisi ve imgelem gücüyle çağdaşları arasında kıyas kabul etmeyen biri.”