İçimdeki Şeytan Düşünmemek, cinselikten sonra evrenin insana armağan etiği belki en keyifli hareket tarzıydı. Toplumların cinsel karantinaya rağmen hayatiyetlerini devam etirebilmesi büyük bir ihtimale toplumu oluşturan bireyleşememiş fertlerin beyinlerini nadasa bırakma ve özgür iradelerini onlar adına düşünmeyi meslek edinen birilerine ciro etmelerine borçluydular. Elbete ki sürüdeki koyun dağdaki kurtan çok daha mutlu ve huzurludur. Zamanla kulanılmayan organların körelmesi yasası gereği beyin körelir ve insan, tersine evrimleşerek taş devri formuna döner. Bir toplumu bu hâle getirdikten sonra yönetmesi çok kolaylaşır. İçine maneviyat yüklenmiş mazmunlarla hipnotize edilen sürü, ileri gelenler tarafından istenilen istikamete yöneltilebilir. Babalar ağabeyler, ağalar paşalar ve kanat önderleri bin yılardır hep bu yöntemle toplumları elerinde tutabilmişlerdir. Bugüne kadar böyle olmuştu. Bundan sonra da böyle olacaktı. Gücünü Göksel güçle birleştiren bu sürü faşizmine kimse karşı çıkamamıştı. Bundan sonra da çıkamayacaktı. Sanıldığının aksine teknolojinin gelişmesi, basın ve medya gibi sözde toplumu bilinçlendiren kurumların ortaya çıkması sürüyü bilinçlendirmek şöyle dursun taş devrinden daha beter hâle getirmişti. Eskiden kulaktan kulağa ağır ağır yayılan hurafeler artık basın yayın yoluyla yıldırım hızıyla yayılma imkânı bulmuştu. Sözde okuduğu söylenen insanlar sadece kendi hipnotize oldukları görüş ve inançları istikametinde olan gazete ve kitapları okuyorlardı. Dolayısıyla tek fazdan dolduruşa geliyor, eskisinden bin beter mongolaşıyor, mankurtlaşıyor ve çok daha sağlam bir sürü üyesi oluyorlardı.