Bu eseri yazmaktan maksadım aslı olmayan konuların sıradan Türk halkının kafasında ne derece sağlam bir yer tutuğunu göstermektir. Medine’nin etrafında peydah olan ejderha ve Âdem ile Hava’nın Hanası (Şeytanın çocuğu) yedikleri hususunda yazılanları okuyanlar diyecekler ki, ‘ Bu, tasnif eden tarafından atılmış bir iftiradır.’ Sizi temin ederim ki bu, iftira ise de müçtehitlerin kitaplarında yazılmıştır. Cahil halk arasında şimdi de var olan; bir kısım aslı olmayan adetleri göstermek, mesela, yatırlara inanmak, kuduz köpek ısırınca doktor yerine topal seyit yanına gitmek, böylece halkın içinden kaldırılması farz olan gelenekleri anlatmayı gerekli gördüm. Şüphe yok ki, cehenemin kendisi aslı olmayan bir mekândır. Ama bu eserde “cehenem” sözcüğü “olumsuz tipler” topluluğu anlamında düşünülmelidir.