“…bu düşleyiş, olmayan bir dünyaya biteviye yapılan bu seyahatler, artık gerçek hayatın yerini alan bir yaşayış, aynen mehtap ışığında parlayan suları zümrüt bir ayna, o suya elini daldırdığında parmaklarının ucundan damlayan taneleri ise o zümrüten kesilmiş birer mücevher zanedip de tutmaya çalışan hayalperestin beyhude çırpınışı misali bir kayboluş olmuştu. Ben ise elerimle sebebiyet verdiğim bu mahvoluşun şimdi acılı bir seyircisi olmaktan öteye gidemeyen bir hiçtim işte. Bir hiç, muğlak, titrek bir hayalet, soluk bir gölge.” Hodbinler… Bir hayalde yaşayıp ölecek olsalar bile hayalden de, hayatan da zevk alamayanlar, nereye baksa kendini görenler, o hüzünlü mağrurlar… Türkçe edebiyatın zengin mirası üzerine kurulmuş mükelef bir sofra, gülünesi bir sürükleniş, acıklı bir parodi, bir aşk, ihtiras ve ihanet nümayişi. Üslubu kaybetiğimiz bir zamandan, o zamana ait hayatlardan akseden bir tebesüm, lisanı eski güzel günlerin lisanına istihza dolu bir gönderme. Hodbinler, dil zenginliği, kurgusu ve her satırına sinmiş hicviyle okuru büyüleyecek. Ustalığını daha ilk romanında ortaya koyan Saruhan Doğan, Türk romanında idialı bir sayfa açıyor!