Bir güne kaç hatıra, kaç yaşanmışlık, kaç hikâye sığdırılabilir? Söz konusu olan uzun bir yolculuksa, sayısız. Yeri doldurulamaz bir geçmişi paylaştığı dostu Kazangap’ın cenazesini taşıyan Yedigey’in yolculuğu, bütünüyle yaşamı soruşturan bir yolculuk olacaktır elbete; uzak hatıralardan söylencelere, sade mutluluklardan acılı ölümlere, madi yoksuluklardan manevi zenginliklere, geçmişin özünde ve kıyılarında dolaştıran bir yolculuk… İnsanın en güçlü ve en zayıf, en bağımlı ve en özgür, en seven ve en vazgeçen yanlarını derin ve çarpıcı bir dile anlatan bu romanda Cengiz Aytmatov, tıpkı bir madalyonun diğer yüzünü çevirir gibi, içimizdeki ‘öteki’yi gözler önüne seriyor. “Kumbel’e giderken yol boyunca hep bunları düşünmesi, zihninin hep bunlarla dolu olması Yedigey’i yorgun düşürmüştü. Ancak, düşüncelerinin akışı hep aynı yönde değildi. Bir an yakında kutlanacak bir bayramın sevincini duyuyor, hemen arkasından kaçınılmaz bir hastalığa yakalanacakmış gibi korkmaya başlıyordu.”