Geçmiş Şimdi Olduğunda “Geçmiş asla sona ermez, hata geçmez bile” diyen Faulkner birçoğumuzun belki de pek farkında olmadığı bir gerçeğe dikat çekiyordu. İnsan olmanın acı gerçeklerinden biri de, özelikle geçmişimiz duygusal acılar veya hayal kırıklıkları içeriyorsa, geçmişi tekrarlamak üzere donanmış olmamızdır. Eşimizde, sevgilimizde, arkadaşlarımızda, düşmanlarımızda, hata yabancılarda farkında bile olmadan geçmişimizin önemli figürlerini görürüz. Geçmişi arkamızda bırakıp ilerlemek istememize rağmen, ebeveynlerimizin veya aramızda çözümlenmemiş sorunların olduğu kişilerin rolerini yeni birilerine vererek hayatımızı sürdürürüz. Sigmund Freud buna “aktarımlar” diyor. Aktarım bilinçsizdir, duygusal olarak tıkanıklık yaratan sorunları çözümlemek üzere geçmişimize dönme arzusudur. Tıpkı huzursuz ruhlar gibi, olayın gerçekleşmiş olduğu veya belki de tam istediğimiz şekilde gerçekleşmemiş olduğu eve döneriz. Fakat dadandığımız ev, eskiden oturduğumuz ev değil, şu anda yaşadığımız yerdir. Geçmişimizin hayat gemimizde bulunan zorunlu ve mahir bir kaçak yolcu olduğunu idrak etiğimiz sürece, durumun farkındayız demektir. O zaman gemimizin yolcu listesini günceleştirmek için uygun durumda oluruz.