Yan hücreden gelen ağlama sesiyle dondu düş sıcaklığından soğuk ekliğe. Koridorun diğer ucundaki hücrede neler olup bittiğini anlamakta zorlanmadı. Bu kez bağırma sırası hayata döneme¬yenlerindi "Bitti" dedi diğer hücredeki ağlayarak. Gecenin ortasına düşen "bitti!" sözlerini ne çok duymaya başlamıştı Hüseyin. "Bitti" günlerce süren ya ölüm orucuydu, ya da asmaktı yalnızlığa kendini. "Asmış" diyen bir başka ses vardı koridora düşen. "Hayır, hayır, çıkarın beni burdan, delirmek istemiyorum," diye bağıran diğer sesle sızladı İçi Hüseyin'in. "Delirmek, delirtmek" sonuç ve sebep. Delinmek için ne gerekiyorsa yapmak. "Emir böyle.ler şeyin toz duman olduğu kanın, işkencenin, acının ve ihanetin doldurduğu, nitelikten çok niceliğin konuşulduğu çağımızda bir karşı duruş gibi Sibel'in öyküleri... Ortak geçmişimizin şiirsel anlatımı. Zaten o da şiirden geliyor. Dantel gibi işlenmiş, insanın İçine isleyen öyküler... Üstelik öyküler, artık durup bakmadığımız ince işlere ayarlı... Sıradan görünen gazete haberleri üzerine kurulmuş birer senfonik şarkı niteliğinde her bir öykü. Öyküleri okurken hepsi de çok tanıdık gelecek size, çoktandır hatırlamadığımız şeyleri hüzünle hatırlayıp, şiirsel bir tatla okuyacağız. Patika taşlı, çiçeklerle bezeli öyküler bunlar.Göçmenliğin, kadınlığın, kapatılmışlığın; inceliğin ve İstanbul'un öyküleri bunlar. Güzel Türkçesi de cabası. Daha az göster