Felsefe Tarihi Hobes - Locke Hobes büyük İngiliz ‘felsefecisidir. Şu nedenlerle: 1. Avrupada düşünen her insanın despotizme başkaldırmaya başladığı bir dönemde, Kraların Saltık Yetkeciliğini savunmayı sürdürmüştür. 2. Yalnızca cisimsel/özdeksel şeylerin varlığını kabul ederek ve aynı zamanda Tanrının varlığını da kabul ederek, Tanrının da cisimsel olduğunu ileri sürmüştür. 3. Yine, insan ruhu da ‘doğal bir cisim olduğuna göre, insan tutkularından doğan sonuçların irdelenişini, ‘törebilim dediği şeyi, ‘fiziğin bir alt dalı olarak görmüştür. 4. Uslamlamayı yalnızca ADların bir "dir" koşacı yoluyla bitiştirilmesi olarak, bir hesaplama işlemi (toplama ve çıkarma) olarak görmüştür. 5. İlk gerçeklikleri (belitler) ADları saptayanlar tarafından keyfi olarak belirlenen şeyler olarak görmüştür. Hobes ile modern Avrupada yeni bir ‘felsefe tarihi başlar. Locke da bir ‘felsefeci idi. Felsefenin a priori doğasını redeti. Tüm bilgeliğini beş duyularına borçlu olduğuna, kavramlarının boş bir tablet olan anlığı üzerine duyuları aracılığıyla basıldıklarına inandı. Ve her nasılsa bu yolda üretilen evrenselerin (adsal özlerin) hiç kuşkusuz şeylerin kendilerinin (olgusal özler) değil ama düşüncelerin ve sözcüklerin bir yüklemi olduğunu, bilginin gerçek varlık ile ilgisiz ve yalnızca düşüncelerimiz arasındaki ilişki olduğunu, "deneysel felsefe"de tanıtlama ya da gerçekliğin söz konusu olmadığını, doğal bilimin hiçbir zaman bir bilim olamayacağını, dahası "pekala kendi varlığımızdan da kuşku duyabileceğimizi" belirti. Ne Platondan ne de Aristotelesten, ne de modern Descartestan felsefe üzerine hiçbirşey öğrenemeyen Locke ‘düşünce tarihinde barbarlığın da söz hakı olduğunu gösterdi. Ve İngiliz Görgücülüğünün anamalcılık ile, sömürgecilik ile, kölecilik ve kitle kıyımları ile en iyi bağdaşan entelektüel yapı olduğunu sözü ve eylemiyle tanıtladı. 17nci yüzyılda "Carolinanın Temel Anayasası" (The Fundamental Constitutions of Carolina) için taslağın yazarı John Lockedur. Bu anayasa-bir özgürlük kurumu olsa da- kölelik kurumunu kabul eder ve korur. Hıristiyanlığın kölecilik ile bağdaşmadığı söylense de, Lockeun yazdığı anayasa kölelerin Hıristiyanlığa dönmelerine karşın köleliklerinin sona ermesine izin vermez. Locke modern Batı bilincinin doğal saydığı bu tür ‘dışsal noktalar nedeniyle tanınmaz. Bunlar kuramcılığı ‘ilgilendirmeyen önemsiz konulardır. Lockeun önemi David Humeun dört dörtlük görgücülüğüne, sonra Benthamın yararcılığına, sonra Jamesın pragmatizmine, sonra analitik geleneğe, sonra mantıksal atomizme, sonra mantıksal pozitivizme, sonra mantıksal görgücülüğe, sonra dil "felsefeciliğine" vb. götüren yolu açmasında yatar.