Fasıl-Doğan Akhanlı Yurtdışında yaşamak zorunda kalan devrimci bir baba, orada büyümüş bir oğul ve fasılın fasıl gibi çalındığı bir mekan. Baba, sanat müziğini, hem de bütün makamlarını iyi bilecek kadar çok seviyor. Klasik müzik aletleriyle yakından ilgili. Artık bir yetişkin olan oğul meraklı. Babasının yüzüne dikatle bakıyor. Onun yılar önce yaşadığı ve kendisini de doğrudan etkileyen olayları bizat ondan dinlemek istiyor. Hiç konuşmuyor, soru sormuyor. Bu arzusunu bakışlarıyla anlatıyor. Baba bunun farkında. Yılardır sakladığı öyküsünü oğluyla paylaşıyor. Abartısız, sade, sıcacık ve duru bir dile. Babanın anlatıklarını bazen gülerek, bazen hüzünlenerek biz de dinliyoruz. Ve ömrünü karanlık sorgu odalarında geçirmiş bir polis şefi. Bunu görevi adediyor, bir eksiklik hisetmiyor insan olarak. O da sanat müziğini çok seviyor, hem de icra etiği ‘sorgu’ görevinin aşamalarına makam adlarını verecek kadar. Onun hikayesini de kendi ağzından dinliyoruz. Bazen öfkelenerek, bazen de acıyarak. Doğan Akhanlı, üzerinde herkesin çokça konuştuğu, ama sahici bir yüzleşme ve sorgulamaya kimsenin yanaşmadığı yakın tarihimizin karanlık bir döneminde, 12 Eylül askeri darbesi ile zirve yapan o zalim yılarda yaşanmış bir ‘polis sorgusu’nu ve bu eksende gelişen çok insani bir sorunu konu ediniyor Fasıl’da.