Kizil Ejderha tekrar göründü. Her zamankinden yarim saat erken gelmisti çünkü Mantikor’un sesini duymustu. Onu haklamaya kararliydi. Ejderhayi gören Mantikor hemen tabanlari yagladi. Sanirim çoktan anlamis olmalisiniz, bu Mantikor, Ejderha avlayan türden bir Mantikor degildi. Mantikorla Ejderha arasinda bir kovalamaca basladi. Avcisindan kaçamayacagini anlayan Mantikor saklanmaya karar verdi. Sehir postanesinin kapisini açik görünce hemen içeri daldi. Sabah postasinin arkasina saklanmaya çalisirken Ejderha onu gördü. Vakit kaybetmeden üzerine çullandi. Bir gürültü koptu. Mantikor’un aci miyavlamasi sehrin her yanindan duyulabiliyordu. Yedigi kediler ve içtigi sütler sesine iyi gelmisti. Ardindan hüzünlü bir sessizlik oldu. Pencereleri postaneye bakan insanlar, Ejderhanin alev ve duman püskürterek postanenin merdivenlerinden indigini gördü. Mantikor’un kürkünden koparttigi tüyleri ve taahhütlü mektup parçalarini tükürüyordu. Daha az göster