“Annem ve ikizler eve döndügü gün çok mutlu olmustum. Ama çok geçmeden…” “Peki ya ben ne yapacagim!” diye bagirdim. Kimse duymadi beni. “Ben buradayim!” diye tekrar bagirdim. Hiç kimse cevap vermedi bana. Çocuklarin duygulari çok hassastir. Anlasilmak isterler. Kirilirlar fakat gönüllerini alirsaniz çabucak unuturlar. Özlerler, bir öpücükle mutlu olurlar. Kiskanirlar, bir seyler paylasilinca oyuna geri dönerler. Korkarlar, kaygilarini ortadan kaldirinca rahatlarlar. Merak eder ve arastirirlar, bilgi verilince ögrenmis olurlar. Onlarin penceresinden olaylara bakmak gerekir kimi zaman. Iste elinizdeki kitap çocugun gözüyle olaya bakmaktadir. Bir çocugun “yeni dogan kardesleri sonrasinda unutuldugu, önemsenmedigi, pabucunun dama atildigi duygusu”nu en saf bir sekilde ortaya koydugu bir hikâyeyi konu edinmektedir. Bakalim çocuklarin gözünde yeni kardesler ve anne ve babanin davranislari ne anlama geliyormus? Daha az göster