..Yaklasik bir hafta geçti. Son ilacimin etkisi altindayken artik bu beyannameyi bitiriyorum. O zaman bu Henry Jekyll’in kendi gibi düsünebildigi ya da aynada kendi yüzünü (hüzünle degismis olsa da) görebildigi son mucize aniydi. Yazdiklarima son verme isini artik geeiktirmemeliyim. Çünkü simdiye degin yazdiklarin yok olmaktan kurtulduysa sansimin yaver gitmesiyle aklimin yerinde olmasindandir. Degisimin sancilari ben yazarken beni ele geçirirse Hyde bunu lime lime parçalayacaktir ancak bunlari yazmayi bitirip bir kenara koyabilirsem aradan biraz zaman geçerse onun bencilliginin sebekçe oyunlarindan kurtulabilir. Dogrusu üzerimize çöken felaket onu çoktan degistirip, zulmetti. Simdiden yarim saat sonra nefret edilesi kisilige tekrar hayat verdigimde koltuguma oturup nasil titreyerek aglayacagimi ya da odada (son dünyevi siginagim) bir ileri, bir geri dolanirken gözdagi veren her sese kulak verecegimi biliyorum. Hyde daragacinda ölecek mi? Ya da son anda kendini kurtaracak cesareti olacak mi? Tanri bilir... Ilgisizim. Bu benim gerçekten ölüm anim. Bundan sonra olacaklar benden baskasini ilgilendirir. Simdi kalemi kenara birakip itirafimi mühürlerlerken, bu talihsiz Henry Jckyll’in yasamina son veriyorum. Daha az göster