Deyimler ve Öyküleri 1 - Selim Gündüzalp BİR GÜN KÖROĞLU'NUN atını çalmışlar. At da atmış hani. Çok kıymetli, çok akılı yağız bir küheylanmış. Biçare Köroğlu, atını bulmak için diyar diyar dolaşmış. Nihayet İstanbul’da bir at pazarında kendi atını bulmuş. Satıcılar Köroğlu’nu tanımıyorlarmış. Köroğlu ata talip olmuş. “Hele bir bineyim ama” demiş. “Bir bakalım bu küheylan rahat mıdır?” Köroğlu’nu daha yanına varır varmaz, kokusundan tanımış olan hayvan, o üzerine biner binmez şimşek gibi koşup gözden kaybolmuş. Tozun dumanın ardından naralar atan satıcı, öfkesinden köpürmüş de köpürmüş. Etraftaki kalabalık arasından kulağı kesik bir ihtiyar, “Atı alan Üsküdar’ı geçti oğul” demiş. “O yiğit, bu kısrağın gerçek sahibi olan Köroğlu’nun ta kendisi idi. ” Türkçe’nin, deyimler yönüyle zengin bir hazineye sahip olduğu şüphesizdir. Hepimiz konuşmalarımızda ve yazılarımızda bu hazineden faydalanırız, ama çoğumuzun, kulandığımız deyimlerin kaynağından habersiz olduğu da bir gerçek. Bunun en önde gelen sebeplerinden biri, bu deyimlerin ilk kulanıldığı durum ve olayların öykülerine ulaşabileceğimiz derli toplu bir çalışmanın hâli hazırda bulunmayışıdır. İşte “Deyimler ve öyküleri” dizisi bu sahadaki eksikliği gidermek amacıyla hazırlandı. Bu kitapla birlikte başlayan “İkinci öykü dizisi,” okuyucularını, merakla izlenecek, neşeli bilgilerle dolu bir yolculuğa çağırıyor.