Çanakkale'de yaşananlar, sadece kuru bir "savaş" kelimesiyle açıklanamaz. Orada yaşananlara ancak bir milletin "şahlanışı" denebilir. Osmanlı torunu yiğit Mehmetçikler, yüreklerin d e ki iman gücüyle dünyanın "Süper Giiçler"ine meydan okumuşlardı Çanakkale'de,..Hz. Ali'nin, Hayber Kalesi'nin kapısını sökerken şahlanışı gibi şahlanmıştı Seyit Onbaşı... O şahlanışla 276 kiloyu sırtlanmıştı. Uhud'da oku hiç ıskalamayan Sa'd'tn (r.a.) şahlanışı gibi şahlanmıştı Müstecib Onbaşı... O şahlanışın tesiriyle bir denizaltıyı, periskopundan, lıem de top atışıyla yakalamıştı.Çanakkale'de mektepli mücahitler de vardı, "istanbul elden giderse aldığımız eğitimin ne önemi var" diyerek cepheye koşmuşlardı; pek çoğu da geri dönmemişti. Elleri kalem ve kitap tutmaya alışmış binlerce delikanlı, kan ve ateş içinde şehadet şerbetini içmişti.İngiliz ve Fransızlar tarafından kandırılan Müslüman esirleri kime karşı savaştıkları konusunda bilgilendirmek için Almanya'ya gönderilmişti Mehmet Akif... Ve bu muhteşem zaferi şiirleriyle abideleştirmişti.Şehit anaları oğullarını "Ya şehit ol, ya gazi; yeter ki bu vatana düşman ayak basmasın" diye göndermişti cepheye... Kahraman hanımlar da eşlerini cepheye bizzat kendileri uğurlaınış, şehadet haberleri geldiğinde de acıyı kalplerine gömmüş, her öğün bir tabak da onlar için indirip kaldırmışları sofraya... Zaferi kazandıran yiğitler kadar analar da destanlar yazmıştı Çanakkale'de... Çanakkale destanı, kanla ve eözvasıvla yazılmıştı. Daha az göster