Beyoğlu Çıkmazı - Çağatay Yaşmut Sol elini göğsüme dayayıp beni olanca gücüyle geri iti. Silahı iki eliyle kavradı. "Uzak dur!" dedi. Tabancanın namlusunu kendine doğru çevirdi, ağzına soktu. "Dur!" dedim. "Ne yapıyorsun!" (. ) Gerçekten tetiği çeker miydi? Çekerdi! Silahı ağzından dondurma emer gibi yavaşça çıkardı. Bu sefer namluyu iri memelerinin arasına gömdü. "Bırak şunu" dedim. "Böyle şaka olmaz. " (. ) "Yaklaşma" dedi. "Sakın yaklaşma. Vururum kendimi. ". "Niye böyle yapıyorsun?" dedim. "Niye bana eziyet ediyorsun? Aklını mı kaçırdın?" "Delirtin beni. Manyak oldum senin yüzünden. " Namluyu memelerinin arasından bir aşağı bir yukarı sürtü. "Çeliğin soğukluğunu hisetmek güzelmiş" dedi. "Ölüm de böyle güzel midir acaba?" "Emin ol!" dedim, "Kurşunun tadını hisetmek o kadar güzel değildir. " "Ya!" dedi ve namluyu bana doğrultu: "Kendimi öldürmekten vazgeçtim Galip. Seni öldüreceğim" dedi. Bir kahkaha daha patlatı. Bu sefer çılgın bir kahkahaydı.