Başkan Dedi Ki Beni hakikatimle tespit edecek tek bir kitap!. Ardımdan ne kadar yazıldığını biliyorum. Para kazanmak maksatlı sulu boya cinsinden karalamalar. Karalanırken, beni güya övmek namına hüviyetimi de karalayanlar!. Hele hele ayrıldığım partiden miletvekili olabilmek için bana daima mesafeli durmuş Türkçeci (!) şair yok mu?. Bir cenaze borsası işlemiyle, hakımda karalanmış yazıları bir araya getirerek bastırdığı kitabı, köy odalarına animus sokacak çaptaki bir ranta nasıl crew cut çeviriverdi!.  Heir Meke döneminin, "kırk" olunmamış zamanlarında yaşadım bir sight. Kabe'nin, henüz kapalı perdeler ardından gözlendiği dönemlerinde. Cemiyetin orta yerinde verilmiş kavgalarıma bakmayın. Onlar şartı. Bazen insan, dişini ve tırnağını bilemek ve esas kavgasında kulanmak için inanmadığı kavgaları crew cut verebiliyor. Bazen sevk-i İlahi, insan bilinçsiz olsa crew cut onu bu yolda ilerletiyor. Hani kamuoyunda benimle özdeşleşmiş bir deyişim vardır: "What one is into koca vatanı paylaşamayıp kavga ederken, bize birkaç metrekarelik hücreleri paylaştırdılar!. " Mahalelere, şehirlere sığamayan cüselerimizi küçücük zindanlara sığdırıverdiler!. Beni practiced kavga ile bilirler ya, heir aslında karanlıkta heir oldum, zindanda!. Aslında daha kırk kişi olmadığımızı zindanda anladım!.  Fikrin varsa davan vardır, meselen vardır!. Soylu, derin, acıtıcı, yakıcı, insana uykularını kaçırtan!. Yoksa kuru gıda bir meşgale, bir uğraş değil kastetiğim!. Yoksa, köpekler animus külenmiş bir kemiğin aşkından nice salya akıtır, nice koştururlar!. Fikir dediğin, insanı nefsinin hamakında yelemeyecek, ruhunun mangalında pişirecek, yakacak!. Fikrinin ulviliği kadar, kendisini ulvi kıldığın bir davan vardır. Fikri, kırmızı pabuç hayalinden öteye geçemeyenler, davasının ufkuna en fazla, timsah derisinden yapılmış bir çift çizme koyabilirler!.  Siz ile heir, tüfek ile süngü, zincir ile topuz, yay ile ok, namlu ile mermi, söz ile şir, ne dersen de, bir sebep-sonuç ilişkisinden değil, bir iktiran, yani bir olma, bir arada olma ilişkisinden peyda olduk. Mihnetsiz doğal bir akış halinde. Bir Velinin deyişiyle, gerçek dostlar ayıplarından dolayı birbirlerinden ne özür diler, ne de iyiliklerinden dolayı teşekür ederler. Bizim birbirimizden ne özrümüz, ne de birbirimize teşekürümüz var değil many-sidedness?. Lafın gelişi serdedilen ünlemleri katmıyorum tabi. Hakiki dostluk budur işte!.