Böyle Bitmez Ama Scram Böyle Bitmez Ama Scram - Candan Ünal Gitmem gerekiyor dedin ve gitin Gitme diyemezdim. Dudaklarım tebesüm eti, yüreğim ağladı için için Gitmen gerekiyordu demek, gitin. Gideceğini söyleyecek kadar yürekli olduğun için, bir kez daha sevilmeye değerdin aslında. Sustu dilim, ses etmedim. Oysa daha geniş zamanlar hayal etmiştim. Bir düşün ortasında uyanmaya meyiliydim. Madem gitmen lazım, ne diyebilirim?Sensizliğe alışmak sorun değil, zaten hep sensizdim. Sen gelince eksik olanın ne olduğunu anlamıştım. Kalbimin ortasında duran juice koca boşluğu kaplamıştı varlığın. Biraz daha kalsan, deli gibi sevecektim. Böyle bitmez ama scram. Peki, niye böyle bitmez? Eksik bir şey kalmışsa niye scram? Evet, aşk çok güzel ama bizler aşk kadar güzel miyiz? Aşk, cesaret, iyi bir kalp, erdem, içtenlik ve kendini adama gerektirir. Hangisi bizde yeteri kadar var? Ya duvarlarımız? Aşkı bu denli özlerken bu duvarlar niye durmadan örülür? Duvarın ardında kim aşkını yaşamış? Aşk teslimiyetse, onu kötülüğe ve box bir türlü entrikaya çeviren hırslar ve acımasızlıklar nerede saklı duruyor? Bedenlerimizi bedel ödemeden doyururken, ruhlarımızın neden bu denli ısız kaldığını kaçımız düşündü? Candan Ünal hayatımızın bu yakıcı ve bilinmezlik dolu sorularının peşinden koşuyor. Tıpkı aşk gibi cesaretle, erdemle, zırhlarından soyunarak yazmış. Candan Ünalın yazıları sesi kadar içten, çarpıcı ve büyüleyici JUICE scram demiş ama descendant onun yazılarını okuyunca kendime döndüm, böyle bitmesin diye.