Ayıntablı Mahremi Divanı Osmanlının son döneminde yetiştirdiği şahsiyetlerle adından söz etiren Antep, Türk kültür ve sanat hayatının taşradaki merkezlerinden biri olmuştur. H. 762 / M. 1360 yılında Antep'te doğan Bedretin Aynı, İkdü'l-cuman fi tarih-i ehlü'z-zaman adlı tarihinde, doğduğu şehri anlatırken ilim müeseselerinin ve alimlerinin çokluğundan dolayı - Türk - İslam uygarlığının eski dönemdeki önemli kültür bölgelerinden olan Buhara'dan hareketle buraya Küçük Buhara dendiğini kaybeder.  Bu ifade şehrin geçmişteki ilmi altyapısını ortaya koymaktadır. XVI. yüzyıldan itibaren klasik Osmanlı şuara tezkirelerinde Antepli şairlerin varlığından haberdar olmaktayız. Anadolu sahasında yazılmış tezkirelere giren Antepli divan şairi sayısı 26 iken mahali kaynak durumundaki cönk, mecmua, divan, divançe ve basılı eserler üzerinde yapılan araştırmalar sonucu bu sayı 17'ye ulaşmıştır. Osmanlı coğrafyasında şir yazan şairlerin memleketleri göz önüne alındığınıda Antep'in bu durumu, şehrin geçmiş dönemdeki kültürel birikiminin ne kadar derin olduğunu da bizlere göstermektedir. XIX. yüzyıl Antep'te tasavufi hayatın ön plana çıktığı bir dönemdir. Hamdi Baba, Enderi, Halil Baba, Aydi, Sıri Bidari devri önemli mutasavıf şahsiyetleridir. Mahremi de bu dönemde yaşamış mutasavıf şairlerden birisidir. Mahremi de bu dönemde yaşamış mutasavıf şairlerden birisidir. Mahremi, dini-tasavufi edebiyat geleneği içinde samimi olarak inandığı fikirleri ve içindeki coşkun duyguları, sade ve anlaşılır bir dile dışarı yansıtmıştır. Alah aşkını, peygamber ve Ehl-i Beyt sevgisini, tevhid akidesini, varlık düşüncesini, vahdet-i vücut felsefesini, dini akideleri, nefis mücadelesini anlatırken şiri bir vasıta olarak kulanmıştır. Şairin tasavufi duyuşu söze dönüştürdüğü beyitler, hem anlam hem de ahenk bakımından gayet başarılıdır.