“Birilerinin bizi mecbur biraktigi, bize tahsis edilmis gibi duran ‘ucuz düsler imalâthanesi’nde ömür tüketecegime ben, kendi ‘kisisel kuyu’mun derinlerine daliyorum. Siz de dalin kuyulariniza. Bogulmayacaginizi göreceksiniz. En dipte, derinde, her birimizin kuyularini bir digerine baglayan ortak irmagimizin suyu var…” Bu sözler, “Sessiz Ayakkabilar”in sahibine, Gülümser’e ait. Belki de size! Çünkü çogu kez hayat gibidir edebiyat. Özellikle de yazmak, yaratmak. Sonu kestirilemeyecek bir serüvene dönüsür. Hatta kimi zaman hayat, edebiyata kiyasla daha kestirilebilirdir. Yasam, arzulamadigimiz hâlde, istemesek de bizi belli kaliplarin içine hapseder, ancak hiç degilse edebiyat kaliplarla sinirlari ihlal eder. Zira “uydurdugumuz” hikâyeler yasamimiza belli belirsiz sizar, yayilir. Hikâyelerinizi degistirin. Çünkü hikâyenin degisimi, hayatin degisimi demektir. Metin Turan’in bu kitabindaki öyküleri de böyle: Degisim için umut veriyorlar. Yalniz, ama hayalperest kahramanlari, kabugunu bir gün mutlaka kiriyor. Naif olduklari kadar güçlü de olan karakterleri, görünürde devasa bir kudrete sahip toplumsal her türden sikistirmaya kendilerince ayak diriyorlar. Çaresiz magdurlara dönüsmeden, sokulmak istendikleri ruh hâlini bir biçimde parçaliyorlar. Metin Turan, okurlarini bir kez daha nitelikli öykülerle bulusturuyor. Daha fazla göster