Bazen uzun uzun baktık aynalara, gözlerimizin söylediklerini anlamak için. Bazen de başka hayatlardaki yansımalarımızı görmeye niyetlendik. Hatta başkalarının hayatlarındaki akislerimizi görürsek daha iyi hissedeceğimizi düşündük belki, birbirimizi acılarımızdan tanırsak hafifleyeceğimize inandık. Biz onun karşısında öylece dururken kendi sırrını döktü ayna, koca koca ömürler geçti içinden. Farkında olmadan kapıldık gittik aynadan geçen ömürlere; ağlamanın, mücadelelerin, kahkahaların, dostluğun, kültürün, kimliğin, kadın olmanın kısacası yaşanmışlıkların ağırlığını hissederek. Oysa hayattan söke söke aldıklarımızla; sustuklarımız, kahkahalarımız, aşklarımız, kök saldıklarımız, gittiklerimiz, sevinçlerimiz, acılarımız ve tutkularımızla insandık. Ve farkında olarak ya da olmayarak heybemizde toplamıştık yaşanmışlıkların bıraktığı iyi kötü tüm izleri. Hatta zaman zaman heybemizde biriken bu yaşanmışlıkları taşımakta zorlanıp anlatmak istedik, ruhumuz hafiflesin diye. Daha fazla göster