“Anemin beyninde bir sorun olduğunu yüzüne bakıp da anlayamazdınız, ama ağzını açtığı anda işin rengi değişirdi. Sesi küçük kızlarınki gibi çok tizdi ve sadece yirmi üç kelime biliyordu. Sayıdan eminim, çünkü anemin söylediği şeylerin listesini yapıp mutfak dolabımızın içine raptiyeliyorduk. Bunların çoğu iyi, daha ya da sıcak gibi sık kulanılan kelimelerdi, ama içlerinden bir tanesi vardı ki onu sadece anem söylerdi: sof. ”Heidi doğum tarihini bilmiyor, babasının kim olduğunu da. Aslında Heidi’yle anesinin geçmişine dair her şey bir sis perdesiyle kaplı. Heidi anesinin kelimelerinden “sof”un peşine düşüp,onun geçmişiyle ilgili her şeyi öğrenmek üzere bir yolculuğa çıkıyor. Yanında eski püskü kırmızı bir kazak, birkaç fotoğraf ve şansıyla. Evden uzakta, ane kızın geçmişine ait eksik parçalar bir bir tamamlanıyor. “Anemin Kelimeleri” kolay kolay akılardan çıkmayacak, dokunaklı bir ane kız hikâyesi.