Baltali birisi gelip eteklerimde durdu. Basini yukarilara kaldirdi. Dorugumu göremedi. Yeni bir güne açilan gözlerimi kirpistirarak gülümsedim. Benim gülümsemem; yapraklarimla türkü söylemekti. Bu kez isi tatliya bagla...
Güvercin yaraliydi... Bedeninden akan kanlar her kanat çirpisinda, gökyüzü bir beyaza, bir kirmiziya boyaniyordu. Gözünün biri kördü, kurumustu... Öteki gözünde de, saplanmis bir ok vardi. “Bir gözüm kördür,“ dedi Güve...
Bekir Yıldız
Tüm hakları saklıdır © 2019 e-Kitap Depolama
