Dylan Davie Davie itibaren Texas itibaren Texas

Karakter beni gerçekten etkiledi. Alt parsellerin gelişimi güzeldi ve peri masalının yeniden anlatılması orijinalinden çok daha profesyonel oldu. Hikayenin sonu beklediğiniz şeydir, ama sevmediğim tek şey bir çeşit düz doruğa çıkmaktı. Peki ya saat? Bilmek istediğim şey bu ...

Daha iyi bir son ama genel olarak iyi olmasını umuyordum.

** spoiler uyarısı ** Saf tüy kitabı ama profesyonel spor etkinliklerine katılmaktan hoşlanan biri olmak beyzbol kitabı okumaktan zevkliydi. Genellikle kısa öykülerin büyük bir hayranı değilim ama bu kitabın her biri farklı bir yazar tarafından 3 öykü ile nasıl yapıldığını çok beğendim. Her hikaye, sezon bitmeden önce bir beyzbol oyuncusunu baştan çıkarmaya karar veren üç iyi arkadaştan biriydi. Elbette hepsi, amaçlanan hedeflerine deli gibi aşık oldular ve sonsuza dek mutlu oldular ama onlarla hayal etmek güzeldi! :)

Mutlak bir favori.

Edebiyat çalışması veya dedektif kurgu fandomunun dışındaki pek çok insan Sherlock Holmes karakterinin Poe Dupin'den ilham aldığını fark etmez. Dupin, zaman zaman yetkililere özellikle zor durumlarda yardımcı olan parlak ve anlayışlı boş asil idi. Ancak, Holmes'un aksine Dupin, Holmes'un kardeşi Mycroft'u taklit ederek sadece bir hobi olarak aldı. Poe'nun şiirinden hoşlanmıyorum. Emerson'un 'Jingle Man' seviyelendirmesi uygundur. Poe sesleri bir araya getirir, ancak genellikle onlarla çok az şey söyler. Şiiri obsesif tekrarlamaya eğilimli iken nesirinin çok çeşitli olması olağandışıdır. Poe, şiirin en karmaşık ve en yoğun edebi formu (Milton ve Eliot'ta olduğu gibi) temsil etmeyi bıraktığı ve nesri hafif kalpli olan ciddi. Tek fikirli alayından ayrıldığında, Poe'nun dil konusundaki ustalığı, ruh hali, karakterizasyon ve eylem ihtiyaçlarına zarif bir şekilde hizmet eder. Bu her zaman böyle değildir: Ligeia şiirsel darlığını korur, ancak dedektif öykülerinin yumuşaklığı vardır ve zekâsında başka hiçbir yerde bulunmaz. Üç Dupin öyküsü, okuyucuyu doyurmak ve meydan okumak için gerilim ve kıvrımlı gizem kullanarak dedektif kurguya ilham verdi. Wilkie Collins kadar etkili veya yenilikçi olmayabilir, ancak katkısı hala devam ediyor. Poe'nun herhangi bir kitabı sadece bu üç hikaye için satın almaya değer. Bunlar, seyrek bir arsada bile, ruh hali, karakter ve sürüş geliştirmek için dilin dikkatli kullanımı üzerine yapılan çalışmalardır. Ambrose Bierce'nin kısa kurgununa eşit değiller, ancak yeterince sağlamlar.

Zaten Venedik'e gitmek istemediyseniz, bu, ölmeden önce ve tamamen sualtından önce oraya gitmeniz gerektiğini hissetmenizi sağlayacaktır. Bunu okumaktan daha iyi olabileceğini düşündüğüm tek şey, onu okuduğum ve sadece fikirlerini ve görüntülerini güçlendiren sahilde okumak. Su ve Tanrı var ve bu kitapta zaman içinde musing ve bir damla gibi net anlar var, birçok yerde nesir şiiri gibi okunan, beni kıkırdadı, üzdü ve bana bir yer verdi. Şiirler, kullanılacak alıntılar ve düşünce için yiyecek bir sürü. Ben her bit zevk. Kesinlikle bir kaleci.

Oldukça komik bir konsept ama bütün bir kitap için değil. Sadece ilk 50 sayfadan geçtim, bu da yeterliydi.

It was a good! I was a little annoyed in the beginning because the 5 year old boy is telling the story. I do appreciate that it made all the bad things a lot more innocent though. If it had been from the mother's perspective I'm not sure I would have wanted to read the story.

Forced on me in High School, this book gave me (perhaps unfortunately) a life-long distaste for Faulkner. Maybe I was too young for Faulkner (in which case a warning label should be applied to his works).